In 1909 legden de Italiaanse futuristen een bom onder de burgerlijke cultuur met de publicatie van hun eerste manifest in Le Figaro. Aangevuurd door dichter en bezieler Filippo Tommaso Marinetti zetten de Italiaanse wilden het klassieke schoonheidsideaal en de burgerlijke cultuur op de helling. Om plaats te maken voor het zaligmakend nieuwe moesten de musea en bibliotheken platgebrand.
Met dat verlangen naar een ware tabula rasa kroonden de Italiaanse futuristen zich tot de pioniers van de historische avant-garde. Of zelfs van de moderne kunst meer in het algemeen. Hun verlangen naar een algehele artistieke en maatschappelijke omwenteling zongen ze uit in manifesten waarin velerlei onderwerpen aan bod kwamen.
Op 11 maart 1913 kreeg in L’art des bruits één van de meest radicale futuristische schilders het woord: Luigi Russolo. De schilder van het iconische La rivolta (1911) verheerlijkt in dit manifest de duizendvoudige geluiden van het moderne stadsleven. In die noise herkent hij een genre dat aangepast is aan het leven van de eigentijdse mens. Want: ‘Cette évolution de la musique est parallèle à la multiplication grandissante des machines!’
Luigi Russolo
L’art des bruits – Manifeste futuriste
11 maart 1913
(4 pagina’s)