In dit zelfportret spreidt Jef De Pauw zijn vakmanschap als expressionistisch houtsnijder tentoon. De kunstenaar maakt het weerbarstige karakter van het medium welhaast tastbaar. Het werk maakt herinneringen los aan de Duitse expressionistische houtsnijkunst. Aan de zelfportretten van Ernst Ludwig Kirchner en Erich Heckel in het bijzonder. Op basis van zijn datum – 1924 – verdient het een plaats in de canon van het expressionisme in Vlaanderen.
